mimesis.architecten staat in voor ontwerp, projectmangement, coördinatie en realisatie van de museumarchitectuur voor het kunstwerk 'The Quiet View'.
opdrachtgever : Herita vzw
projectteam : mimesis.architecten ism Mamu architects en Studie10 ingenieursbureau
Op Abdijsite Herkenrode, op de plaats waar vroeger de abdijkerk stond, heeft mimesis.architecten het paviljoen voor het kunstwerk ‘The Quiet View’ van Hans Op de Beeck gerealiseerd.
Het paviljoen is een sober architecturaal volume waarin de kunstenaar een 'oneindig' uitzicht op een fictief landschap ensceneert.
De inhuldiging van het kunstwerk ‘The Quiet View’ is het sluitstuk van jarenlange renovatie- en herbestemmingswerken op Abdijsite Herkenrode.
Het was een privilege voor mimesis.architecten om dit project te realiseren samen met kunstenaar Hans Op de Beeck. De uitdaging was velerlei: het idee van de kunstenaar concretiseren in het paviljoen, bouwen op een plek waar de archeologie nog onder de grond zit en de binnenafwerking van het paviljoen afstemmen op het installatiewerk.
Het was een constante kruisbestuiving tussen alle partijen. Hans Op de Beeck adviseerde en begeleidde mimesis.architecten bij het ontwerp van de museumarchitectuur. Overleg met Afdeling Onroerend Erfgoed bepaalde de randvoorwaarden voor het ongeroerd laten van de ondergrond.
Samen met ons professioneel team van architecten en ingenieurs bepaalden we alle aspecten van stabiliteit en architectuur: de constructie van de bovenbouw bestaat uit een staalstructuur die gefundeerd wordt op een betonnen massieve kuip om de archeologische ondergrond te beschermen.
De delen zijn niet los van elkaar te bekijken: het kunstwerk vormt één geheel met de museumarchitectuur.
'The Quiet View' biedt je een panoramische blik op een eindeloos landschap. Eens je binnen in de grote constructie op de bank gaat zitten, kijk je naar een installatie die een weerbarstig landschap oproept van grijze rotsen en kale bomen dat zich eindeloos lijkt uit te strekken. Op de Beeck gebruikt spiegels om dat trompe-l’oeileffect te bereiken, een gevoel van diepte wordt versterkt door het gebruik van een overdreven perspectiefwerking.
De keuze voor een grijs landschap is bewust. ‘Misschien doet het denken aan Arizona onder water, of de omgeving van Ieper na de Eerste Wereldoorlog’, zegt Op de Beeck. ‘Ik wilde niet met kleur werken, want dan zou ik in competitie gaan met de prachtige omgeving buiten, een strijd die ik sowieso zou verliezen. Het is een fictief landschap, een plaats om je gedachten te laten stromen of even te vergeten.’
Tot nog toe heeft de internationaal succesvolle en veelzijdige kunstenaar Hans Op de Beeck maar één zo’n werk, in het Toawada Art Centre in Japan. ‘Het is fijn dat er nu ook in Vlaanderen een eindeloos landschap van mij kan blijven staan.’